Եթե մարդը բավականին հնարամիտ է, որպեսզի հիշի երեսուներեք հազար կանոն, նա նաև բավականին խելացի է, որպեսզի միշտ գտնի եղանակ՝ դրանք շրջանցելու: Եթե նա չի ցանկանում անել ստույգ որևէ բան, նա  միջոցը գտնում է:
Ես լսել եմ պատմություն  քրիստոնյա մի սրբի մասին: Ինչ-որ մեկը հարվածում է նրա դեմքին, որովհետև այդ օրն առավոտյան դասախոսության ժամանակ նա ասել էր. «Հիսուսն ասում է, եթե ինչ-որ մեկը հարվածում է քո մի այտին, դեմ տուր մյուսը»: Ներկաներից մեկը ցանկանալով ստուգել՝  ապտակում է ամբողջ ուժով: Այդ սուրբն իսկապես հավատարիմ էր իր խոսքին և  դեմ է տալիս  մյուս այտը: Սակայն այդ մարդը նույնպես հասարակ չէր և մյուս այտին ավելի ուժեղ է ապտակում: Այդ ժամանակ նրան սպասվում է անսպասելին.  սուրբը հարձակվում է  նրա վրա և սկսում ծեծել այնքան ուժգին, որ  մարդն ասում է.
— Ի՞նչ ես դու անում: Չէ՞ որ դու սուրբ ես և առավոտյան ասացիր, որ եթե ինչ-որ մեկը հարվածում է քո  այտին, դեմ տուր մյուսը:
Սուրբն  ասում է.
— Այո, բայց ես չունեմ երրորդ այտ: Եվ Հիսուսը դրա վրա կանգ է առնում: Հիմա ես արդեն ազատ եմ: Հիմա  կարող եմ անել այն, ինչ ուզում եմ: Հիսուսն այդ մասին  ոչինչ  չի հաղորդում:

Աղբյուրը